ലെഷർ വാലി (leisure valley)

പേരിൽ  കാണുന്ന കൗതുകം അവിടെ ചെല്ലുമ്പോഴും കാണാം. പ്രകൃതിഭംഗി യെന്ന് അവകാശപ്പെടാൻ ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും പലതരത്തിലുള്ള ഭക്ഷണശാലകളാണവിടെ, ചൈനീസ്സ്, തായ് ലാന്‍ഡ്‌, ഇറ്റാലിയൻ പിസ്സ, ഇന്ത്യയുടെ ഭക്ഷണത്തിൽ തന്നെ വടക്കും തെക്കും അതിൽ പിന്നെയും വെജ്ജ്- നോണ്‍ വെജ്ജ് ....... എല്ലാത്തിനും പുറമേ പലതരം പബ്ബ്(pub) കളും ....അവിടത്തെയോക്കെ തിരക്ക് കാണുമ്പോൾ, ഇത്രമാത്രം വ്യത്യസ്ത രുചികൾ ഉള്ള ഭക്ഷണങ്ങൾ നമ്മൾ കഴിക്കാറുണ്ടോ എന്ന് തോന്നിപോകും.ഇതൊക്കെ പലതരം റെസ്റ്റോരന്റിൽ ആണെങ്കിൽ പാനിപൂരി ബേല്പൂരി .........അങ്ങനത്തെ ഭക്ഷണസാധനങ്ങൾ വിൽക്കുന്ന വഴിക്കച്ചവടക്കാരും അവിടെയുണ്ട്.പേഴ്സിലെ പൈസയുടെ കട്ടി അനുസരിച്ച് ഏത് ഭക്ഷണവും നമ്മുക്ക് പരീക്ഷിക്കാവുന്നതാണ്.

ഒരു കുഞ്ഞിന്റെ ജനനം മുതൽ നമ്മുടെ ആഘോഷങ്ങൾ തുടങ്ങുന്ന കാരണം മിക്കപ്പോഴും ബർത്ത്ഡേ, കുഞ്ഞിന്റെ 28 , മാമോദീസ, വിദേശത്ത്  പോകുന്നവർക്കായി, അവിടെ നിന്ന്‍ തിരിച്ച് വരുന്നവർക്കായി. കല്യാണങ്ങൾ ........പാർട്ടികൾ വേറെയും അതിനായിട്ടുള്ള അവിടത്തെ അലങ്കാരവും ആ പരിപാടികളിൽ പങ്കെടുക്കാനായി വരുന്നവരും എല്ലാം കൂടി നയനമനോഹരവുമാണ് ആ സ്ഥലം.അങ്ങനെ കണ്ണിനും മൂക്കിനും രുചിക്കും മനോഹരമാണ്.

പല പ്രാവശ്യം അവിടെ പോയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഈ അടുത്താണ് അതിന്റെ പേര് "ലെഷർ വാലി " എന്നറിഞ്ഞത്.ഇങ്ങനെയൊക്കെയുള്ള് ആ സ്ഥലത്ത്, അവിടെ കാണുന്ന ഭിക്ഷ യാചിക്കുന്ന ചെറിയ കുട്ടികളെ കാണുമ്പോൾ, അറിയാതെ നമ്മുടെ മനസ്സൊന്നു പിടയ്ക്കാറുണ്ട്. അവർ, അവിടെ ഒതുക്കി ഇട്ടിരിക്കുന്ന വണ്ടികളുടെ ഇടയിലായിട്ട് ഒളിച്ച് കളിക്കുന്നത് കാണാം.അതിനിടയ്ക്ക്  നമ്മളെയെങ്ങാനും കണ്ടാൽ "വിശക്കുന്നു, എന്തെങ്കിലും തരണെ" എന്ന് പറഞ്ഞ്, നമ്മുടെ പുറകെ വരും, നമ്മൾ അവിടെ നിന്ന്  പോകുന്നതു വരെ, അവർ നമ്മുടെ പുറകെ കാണും.നമ്മൾ എന്തെങ്കിലും കൊടുത്താൽ ഉടൻ കൂട്ടുകാരെ എല്ലാം വിളിച്ച് കാണിക്കും അതോടെ കാക്ക കൂട്ടത്തിൽ കല്ലിട്ടതുപോലെ കുട്ടികൾ നമ്മുടെ ചുറ്റും കൂടും. നമ്മുക്കാണെണ്‍കില്‍ മുൻപിലോട്ടോ പുറകിലോട്ടോ പോകാനും സാധിക്കില്ല.അങ്ങനത്തെ ഒന്നോ രണ്ടോ അനുഭവം ഉണ്ടായതോടെ എന്നിലെ ദാനശീലത്തിന് തിരശ്ശീല വീണു.

പല അമ്മമാരും ഭക്ഷണം മേടിച്ച് സ്വന്തം  കുട്ടികളെ കൊണ്ട് ഇവർക്ക് കൊടുക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടുണ്ട് ഒരു പക്ഷെ കുട്ടികളിൽ നല്ലൊരു ശീലം വളർത്തിയെടുക്കാൻ സാധിക്കും പകരം ആ കുട്ടികൾ, കിട്ടിയ ഭക്ഷണം പിച്ചിയും പറിച്ചെടുത്തും മറ്റു കുട്ടികളുമായി പ്രത്യേകിച്ച് ആരുടെയും പ്രേരണയില്ലാതെ പങ്കു വെച്ച് കഴിക്കുന്നത്, അവർക്കും കണ്ടു പഠിക്കാൻ സാധിക്കുന്നതാണ്. ഒരു പക്ഷെ ഇന്നത്തെ കുട്ടികൾക്ക് അംഗീകരിക്കാൻ സാധിക്കാത്ത ഒന്നാണ്, അവരുടെ സാധനങ്ങൾ മറ്റുള്ളവരുമായി പങ്ക് വെക്കുന്നത്. ഒരു വെടിക്ക് രണ്ടു പക്ഷികൾ!!

ചിലപ്പോൾ നമ്മൾ  ഭക്ഷണം കഴിക്കാനായിട്ട് പോകുമ്പോൾ, ചില മിടുക്കന്മാരായ കുട്ടികൾ വന്ന് പറയും .....അവിടെന്ന് ****** ഈ ഭക്ഷണം ഞങ്ങൾക്ക് മേടിച്ച് കൊണ്ടു വന്നോള്ളോ "....നമ്മൾ ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞ് തിരിച്ച് വരുമ്പോൾ, അവർ ഓടിവന്ന് ആ പൊതി നമ്മുടെ കൈയ്യിൽ നിന്നും മേടിച്ച് പോകും.ഇതൊക്കെ ഞാൻ അവിടെ കാണുന്ന ചില കാഴ്ചകളാണ്.

ഒരു ദിവസം ആ സ്ഥലത്തുള്ള കടയിൽ നിന്ന് ബ്രഡ് മേടിച്ച് വരുമ്പോൾ, പ്ലാസ്റ്റിക് ബാഗ് നിരോധനം ആയതിനാൽ  അത്  റൊട്ടി യാണെന്ന് എല്ലാവർക്കും കാണുന്നതാണ്.പതിവ് പോലെ ഒരു കുട്ടി എന്റെ പുറകെ കൂടി ........പതിവ് പോലെ "വിശക്കുന്നു എന്തെങ്കിലും തരണേ" എന്ന്  പറയുകയാണെങ്കിൽ, ആ ബ്രഡിന്റെ പൊതി അവന് കൊടുക്കാമെന്ന് ഞാൻ വിചാരിച്ചു .പക്ഷെ എന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു -"എനിക്ക് ചെരുപ്പില്ല ...മേടിക്കാൻ കാശ് തരണെ"

ഇതൊക്കെ "ലെഷർ വാലീ " യുടെ പ്രത്യേകതയോ അതോ നമ്മുടെ ഫുഡ് ബിൽ" ന്റെ ഗുണമോ അല്ലെങ്കിൽ ആ 5-6 വയസ്സിലോ ജീവിക്കാൻ പഠിച്ചവരോ?

Diary notes_5 (From T.R.Johny Thekkethala)

നാടൻ അടിച്ചും സായിപ്പ് ആകാം

മദ്യം കഴിച്ചാൽ നാവ് കുഴയും. കാലുകൾ ഇഴയും.ചിലർ കുടിച്ചാൽ കുഴയാതെയും ഇഴയാതെയും ഇരിക്കാൻ ശ്രമിക്കും.അത് കൂട്ടക്കുഴച്ചിലിൽ എത്തും.

ഫിറ്റല്ല എന്നു വരുത്തി തീർക്കാൻ തുനിയുമ്പോളാണ്, ആളു "ഫിറ്റ്" എന്ന്  മറ്റുള്ളവർക്ക് തോന്നുക.മദ്യം ഉള്ളിൽ ചെന്ന് മനുഷ്യൻ ഒന്നിനും "ഫിറ്റ് അല്ലാതായി"  തീരുന്ന അവസ്ഥയെ ഫിറ്റെന്നു പറയുന്നു! 

ലഹരിയിൽ ചിലർ കരയും, ചിലർ ചിരിക്കും. ശരാശരി മലയാളി കൂടുതൽ പേടിക്കുന്നത് മറ്റൊരാളോട്   ഇംഗ്ലീഷിൽ സംസാരിക്കാനാണ്.ആ ഭയം മാറ്റാനുള്ള ധൈര്യമാണ് മദ്യമരുന്ന്.നാടനായാലും സായ്പാകാം.

കടപ്പാട് _ സത്യമൂർത്തി കലാകൗമുദി

T or T?

countrymen living in prehistoric past

with millions awaiting basic amenities fast

realization of a need for toilets at last

a nation that claims piety ceaseless

but towards filth and grime are careless

and easily forget cleanliness is godliness

swanky cars on roads that unload

mouthfuls of saliva not swallowed

so why tall claims of a land hallowed

on streets and side walks of mega cities

squat lines of gentry with no nighties

a horrific shame this country carries

even iron railway tracks corrode

openly discharge waste being the code

a country bowed in shame and abhorred

can you in the almighty be immersed

with bursting bowels not disbursed

so why argue if temple or toilet first

let us not make excuses silly

wallow not in the unsightly and ugly

just work towards a nation less filthy

നമസ്തേ

ഗുഡ്മോർണിംഗ് മാഡം

 

ഗുഡ്മോർണിംഗ് ......

കലാലയത്തിന്റെ പടിയിറങ്ങിയതോടെ ഞാൻ ആ വാക്കുകൾ മറന്നു പോയിയെന്നു തന്നെ പറയാം.ആരെങ്കിലും പരിചയക്കാരെയോ ബന്ധുക്കാരെയോ കണ്ടാൽ ഒരു പുഞ്ചിരിയിൽ സംഭാഷണം തുടങ്ങും, പുഞ്ചിരിയും കൂട്ടത്തിൽ ഒരു തലയാട്ടലിൽ കൂടി പിന്നെക്കാണാം എന്ന് പറഞ്ഞ് പിരിയും ഇങ്ങനെയൊക്കെയായിരുന്നു ഞാൻ അല്ലെങ്കിൽ നമ്മൾ മലയാളികൾ ചെയ്യാറുള്ളത്.

കുട്ടികളുടെ സ്കൂൾ  അഡ്മിഷന്റെ സമയത്താണ്  പിന്നീട് ആ അഭിവാദന വാക്യങ്ങളെ ഞാൻ പൊടി തട്ടിയെടുത്തത്.സായിപ്പിന്റെ കുറെ കാര്യങ്ങൾ അനുകരിക്കുമെങ്കിലും എപ്പോഴും എല്ലാവരോടും അനുകരിക്കാൻ സാധിച്ചിരുന്നില്ല, അതിലൊന്നായിരുന്നു സ്വന്തം കുട്ടികളോട് "താങ്ക്യൂ , സോറി പ്ലീസ്സ് ....പറയുന്നത് .അവരുടെ വളർച്ചക്ക് അനുസരിച്ച് ആ പരാതിയും കൂടി വന്നു.നമ്മുടെ ഇപ്പോഴത്തെ ജീവിതരീതി അനുസരിച്ച് ഇംഗ്ലീഷ്കാരുമല്ല മലയാളികളുമല്ല എന്ന രീതി ആയതിനാൽ മറ്റാരോടും പറഞ്ഞില്ലെങ്കിലും കുട്ടികളോട്, സോറി, താങ്ക്യു പ്ലീസ്സ് ...യൊക്കെ സാഹചര്യം അനുസരിച്ച് പറയേണ്ടി വന്നു എന്നതാണ് സത്യം. ഇതൊക്കെയാണ് നമ്മുടെ മലയാളികളുടെ കാര്യങ്ങൾ.

വടക്കെൻഡ്യ ക്കാർ പരസ്പരം ബഹുമാനം കാണിക്കുന്നവരായിട്ടാണ്, എനിക്ക് തോന്നിയിട്ടുള്ളത്.അവർ ആര്, തമ്മിൽ കണ്ടാലും "നമസ്തേ പറയുകയെന്നത് ഒരു ശീലമാണ്, പ്രത്യേകിച്ച് സ്ത്രീകളോട് .അതിന്റെ ഭാഗമായിട്ട് എന്റെ അയൽക്കാരനും എന്നോട് രണ്ടു കൈയും കൂപ്പി "നമസ്തെ " പറഞ്ഞു. ഞാൻ അതിന്റെ പ്രതികരണമായിട്ട് തലയാട്ടി പുഞ്ചിരിച്ചു ഒരു പക്ഷെ അയാളുടെ നമസ്തേ ഞാൻ ശരി വെച്ച മട്ടിൽ.....എന്റെ പ്രവൃത്തിയിൽ തൃപ്തനല്ലാത്തതു കൊണ്ടായിരിക്കാം അയാൾ പിന്നെയും "മാഡംജി -നമസ്തേ"

ഞാൻ ചെയ്ത പ്രവൃത്തിയിൽ എന്തോ പന്തികേടുണ്ട് എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ ഞാനും വേഗം നമസ്തേ പറഞ്ഞു പക്ഷെ അതൊരു വാടി തളർന്ന കൈകൊണ്ടുള്ള നമസ്തേ ആയിരുന്നു.ആണുങ്ങൾക്ക് ഷേക്ക്ഹാൻഡും പെണ്ണുങ്ങൾക്ക് നമസ്തയുമാണ് അവരുടെ രീതി.അതുപോലെ വയസ്സായ അംഗങ്ങളെ കാൽ തൊട്ട് വന്ദിക്കുന്നതും കാണാറുണ്ട് .ആ മര്യാദ റോഡിലോ വീട്ടിലോ ...എവിടെ ആണെങ്കിലും ഒരു മടി കൂടാതെ ചെയ്യുന്നത് ഞാൻ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കാറുണ്ട്.

കാര്യസാധനത്തിനായി  ദൈവത്തിന്റെ പടങ്ങളുടെ മുൻപിൽ മാത്രമേ ഞാൻ സ്തുതി പിടിക്കാറുള്ളൂ അതും ആവശ്യ കാര്യങ്ങൾക്ക് മാത്രം.അതുകാരണം മനുഷ്യരുടെ മുൻപിൽ നമസ്തേ പറയാൻ എനിക്കൊരു മടി.എന്നാൽ വീടിന് അടുത്ത് മാത്രം അല്ല മറ്റു പല സ്ഥലങ്ങളിലും നമസ്തേക്കു പകരമുള്ള എന്റെ തലയാട്ടലും പുഞ്ചിരിയും  യോജിക്കാത്ത കാരണം  ഞാനും എന്റെ കൈകൾക്ക് ബലം വെച്ച് എന്തും വരട്ടെയെന്ന് വെച്ച് "നമസ്തേ പറയാൻ തുടങ്ങി.

പല വിദേശികളെ പരിചയപ്പെടേണ്ടി വന്നപ്പോൾ,ഇന്ത്യൻ സംസ്കാരം എന്ന്  പറഞ്ഞ്, അവർ എന്റെ നമസ്തെയെ പുകഴ്ത്തി കൂട്ടത്തിൽ അവരും തിരിച്ച് പ്രയാസപ്പെട്ട്  ന -മ-സ് -തെ എന്ന്  പറയുമ്പോൾ ......എന്നിലെ രാജ്യസ്നേഹത്തിൽ ഞാൻ സന്തോഷിച്ചു.

കേരളത്തിൽ ഇന്നും വോട്ട് ചോദിക്കാൻ വരുന്ന രാഷ്ട്രീയക്കാരാണ് സാധാരണയായി നമസ്തേ പറയുക.അതൊരു കാര്യസാധിക്കാനുള്ള "ട്രേഡ്മാർക്ക് ആയിട്ടാണ് നമ്മൾ അതിനെ കാണുന്നത് അതുകൊണ്ടായിരിക്കാം ഞാൻ "നമസ്തേ പറയുമ്പോൾ പലര്ക്കും തമാശ,"ചേച്ചി ഏത് ഇലക്ഷനാണ്  നിൽക്കുന്നത്  എന്നോട് ചോദിക്കാറുണ്ട് ...എന്നാലും നമ്മുടെ സംസ്കാരം വിളിച്ചോതുന്ന ആ "നമസ്തയെ നമ്മൾ തള്ളിക്കളയണോ ......?

Diary notes_4 (From T.R.Johny Thekkethala)

ജീവിതം എന്തു പഠിപ്പിച്ചു 

ജീവിതത്തിൽ നിന്ന്   ഒരാളും ജീവനോടെ രക്ഷപെട്ടിട്ടില്ല അതുകൊണ്ട് ഒന്നും കാര്യമായിട്ട് എടുക്കരുത്.

മർമ്മം അറിഞ്ഞു ധർമ്മം വിടാതെ നർമ്മത്തോടെ കർമ്മം  ചെയ്യുക 

ജീവിതത്തെ നേരിടാൻ ഇവയാണ് മാർഗങ്ങൾ 

ചെറിയ കുറവുകളെ അവഗണിക്കുക,  പ്രധാനകാര്യം മാത്രം ശ്രദ്ധിക്കുക.സാമാന്യ ബുദ്ധി ഉപയോഗിക്കുക ഭീതിയൊ പ്രീതിയോ കൂടാതെ നീതിയുടെ വഴികൾ തേടുക.നർമ്മബോധത്തോടെ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യുക.

Indian Ride of Pride

it is with great pride

he invests in that cool ride

and drives away ruby-eyed

a bright red ribbon denoting victory

sandal-paste and turmeric as piety

now adorns the four-wheeled beauty

on the city roads so shoddy

overloaded with fellow-men so cocky

he now jostles his beauty all lordly

it has to be me, i should be first

my ride is the pride, that no one may burst

the road is all mine, rest be just cursed

the blackened ribbon is soon tattered

that shining beauty all battered

cause his pride is all that mattered